Naceu en Taboada (Lugo) en 1969. Estudou Auxiliar Administrativo e de profesión é gandeira. Cando a vida lle permite uns intres participa en recitais poéticos, clubs de letura e tamen escribe. Colaborou nalgúns poemarios dixitais, en libros colectivos como Mesturas, Roteiro das Artes,  Homenaxe a Manuel Maria, Mondoñedo é poesía 2014-2018, na revista Xistal, n° 21, ano 2019, O cancro, el, eu, nos de José Estévez López Poetas do reencontro, colleita galaico-lusa 2019.
Recibiu o primeiro premio na categoría senior no certame “Cartas de Amor Vila de Quiroga“ 2019. 
Poeta Labrega que autopublicou Poesías: Algo de mí con mucho de ti, 2015, Latexos dunha labrega, 2017, Pintasías (poemas e debuxos para pintar, infantil), 2018 e Sentidos nunha aldea, 2019.

E iste que vos vou ler ahora e,e,e escribino hoxe á mañá porque,e,e non sei, saíume algo así que tiña que ser algo que dixera algo e,e,e  referente á,á,a, ao tema da,a,a das vilas de antes e de todo o que se facía antigamente que ahora estase perdendo pero bueno gracias a persoas como Antonio e como moitos dos que estades aquí, pois, penso que vai a seguir sendo e como di el vai, esta palabra ten que formar parte da, do dicionario xa.

Escritos do corazón

Escritos do corazón
tecen a nosa terra,
deixando algunha lenda
con fíos de honrada cor.
Alentos e gran valor
percorrendo cada aldea,
sen esquecer esa tea
que coseron co seu amor.
Fogares con ilusión
conservando toda verba
daquil pasado calor.
Hoxe, bagoando de dor 
(incomprensíbel) e leiras
porque queda pouca voz.
Escritos do corazón
vai arando esta galega
para que non se perda
esa esencia do labrador.
Alentos e gran valor
quere cantar esta galega
para que non esqueza 
latexos do trobador.
Fogares de lúa e sol
con arume de lareira
aínda revivirán amor.
Vilas cegadas de son
con sorrisa duradeira
latexaran despois de nós.